كرهـت الدنيــا
بقلم الشاعر
طموئيل فايق
مفيهاش حاجه حلوه
تخليني أبكي عليها
الدموع بقيت دم
والعيون مش شايفين بيها
حياتي كلها عذاب
الفرح مبيقربش جنبيها
عايشها تعبان وحزين
كرهتها بكل ما فيها
ولو فكرت أشكي أروح لمين
كل الحوليا
زيي عايشين
هي الدنيا كئيبه
والا أنا وهي مش متفاهمين
طاب دلوني علي طريق
ألقي فيه ناس فرحانين
أو حتي يضحمكوا مره
ومره تاني حزنانين
هو في بلد
فيها حد مسكين
عايش وراضي مبسوط
حياته مفيهاش ألم من سنين
بس ده هاعرفه إزاي
ولأ ألاقيه فين
ده لو موجود
يبقي متداوي عن العين
هادور عليه
حتي ولو فين
علشان أتعلم منه
وأقوله بقالي كتير حزين
علمني إزاي أكون سعيد
حتي ولو دقيقتين
ولما لقيته حضني
وباس الخدين
وقالي إرضي بحياتك
وقول للإلأهك متشكرين
وكل إللي هايدهونا
نبقي بيه فرحانين
جرب وقولي
وقدامك سكتين
ياتشكر وترضي
ياتعيش عمرك كله حزين
***
صموئيل فايق